Alles kan en alles mag!

Een drukke schoolweek achter de rug. Aangezien we maandag pas terug waren van Senggigi, zijn we van dinsdag t/m gisteren druk met school in de weer geweest. Gisteren hebben we een erg leuke dag gehad. Vera en ik zijn na de lunch met twee jongens (JJ en een vriend) meegegaan op de scooter naar een islamitische stichting. Deze stichting vangt kinderen op die geen ouders hedden, maar één ouder of waarbij ouder(s) erg arm zijn. De kinderen slapen met minimaal 5 personen op een kleine kamer. Er word voor de kinderen lessen aangeboden. Het leren van de Koran is het belangrijkste onderdeel, maar ook het leren van Engels. We kregen thee en koekjes aangeboden, wat hier als een teken van speciaal welkom wordt gezien. Denk je te zitten praten met een rustige en serieuze moslim, die normaal lessen geeft aan de kinderen. Komt hij halverwege los met uitspraken dat de mama in de stichting 's morgens, 's middags en 's avonds alles doet voor de kinderen. En hij in de nacht de lucky guy is, met een brede lach. Wat hebben we in een deuk gelegen. Je moet op zulke momenten niet té visueel ingesteld zijn.

En ja hoor... Op het moment dat je bijna wilt gaan vertrekken bij de stichting, begint het te regenen. Nou daar gingen we dan hoor.. In de plensende regen (ik met een witte broek) achter op de scooter door de regen. Haha, in Nederland zou ik dit nooit gedaan hebben. Maar onder het motto dat we hier bijna dagelijks gebruiken: Alles kan en alles mag!
JJ bood aan om nog naar Taman Narmada te gaan. Dit is een park dat een replica is van de Gunung Rinjani (hoogte berg/vulkaan op Lombok). Het is gemaakt toen de koning te oud werd om de jaarlijks verplichte tour om de Rinjani te beklimmen niet meer aankon. Een mooi en rustig park, waarin de prachtige natuur van Lombok zichtbaar is. De Gurung Rinjani willen wij ook graag beklimmen. Het is even afwachten of het niet te gevaarlijk is i.v.m. het regenseizoen. Met JJ en zijn vriend hebben we flink gelachen. De taalbarriere leidt af en toe tot hilarische momenten. Bijvoorbeeld wanneer er verteld word dat je met een riem van de kabelbaan kunt. Wij vertrouwde dit niet en dachten echt dat ze ons voor de gek hielden. Wilde Vera toch al bijna een poging gaan wagen met haar broekriem... Bleek dat zij een broekje bedoelde waarmee je helemaal vast geketend word, LOL!
Gisteravond met de kinderen en medewerkers op het terrein liedjes gezongen. We hadden liedjes in het engels uitgeschreven, zodat zij het kunnen leren.

Vandaag worden we vroeg opgehaald door JJ om naar het noorden van Lombok te gaan. We gaan daar een trip maken langs allerlei watervallen. Hier zullen wij aankomende nacht ook ergens overnachten. Ik zal snel weer een nieuw bericht erop zetten met foto's. Dan zal ik ook bij dit verhaal wat foto's zetten

Vorig weekend en gisteren zijn pap en Jacky jarig geweest. Happy me, dat mijn kaartjes via Greetz precies op beide dagen zijn bezorgd. Ondanks dat het vreemd is dat ik er niet bij ben, mis ik thuis nog niet. Ik maak hier zoveel dingen mee. Soms wel erg lastig om ermee om te gaan dat veel dingen die wij hebben en voor ons van zelfsprekend zijn, hier helemaal niet is. Hier is het in de meeste gevallen niet mogelijk om te gaan studeren, omdat ze geld moeten binnenhalen om de familie te onderhouden. Dit kun je je in Nederland niet voorstellen.

Greetz uit het heerlijk warme Indonesië! X