Update vanuit het warme Indonesië, met Offerfeest

Na iets meer dan een week maar even een update vanuit hier, het warme Indonesië...Vorige week veel aan school gedaan. Voor zowel ons gezamenlijke projectplan, als voor de individuele dingen.
Donderdagochtend kwam er een nieuw (tijdelijk) huisdier, een GEIT! Zaterdag was namelijk het offerfeest voor de islamitische cultuur. Deze geit zou geslacht worden om uit te delen aan de armen in de omgeving. Hij was absoluut niet mooi, ma wel lief. Er werd ons lachend verteld dat er ook nog een koe gebracht zou worden. Deze zou geslacht worden om op de stichting te eten. Aangezien ze hierbij lachte gingen wij ervan uit dat dit een grap was. Waardoor we bij het geluid van een truck 's avonds ook de grap maakte. Ik hoor mezelf nog zeggen: "Hoor José, daar komt de koe". Maar helaas werd die grap werkelijkheid! Het was écht de KOE. Het was een hele mooie met op zijn rug SF, van Syafa'at (de naam van de stichting). Nadat een paar medewerkers twee nachten naast de koe en geit hebben geslapen was het zaterdag dan zover. Ons was vriendelijk gevraagd om zaterdag tot de middag op de stichting te blijven om erbij aanwezig te zijn. Details zal ik jullie besparen... Het was heavy en dus een ONES-in-a-lifetime-moment. Ik respecteer hun cultuur, maar het is toch wel even anders hoor!
's Middags is Gwen (een vriendin van Vera) aangekomen bij de stichting. Zij gaat de aankomende weken haar afstudeerproject doen bij de stichting. Helemaal afgepeigerd zijn we halverwege de middag naar Senggigi vertrokken. Even twee dagen terug naar het bed & breakfast van twee weken geleden. Helemaal genoten van de rust aan het strand en een heerlijke massage. Puur genieten! Zondagmorgen wel op tijd het bed uit. We gingen HIKEN met Giuseppe, de baas van het B&B. Een wandeling van drie uur gehad, berg op en af. Heerlijk, dat ga ik nog missen in het vlakke Nederland!
Bij terugkomst bij de stichting zondagavond had onze begeleider het idee geopperd om maandagmiddag met de kinderen en medewerkers naar het strand te gaan. Alsof we voor school niets op de planning hadden staan... Mja, konden de kinderen echt niet teleurstellen. Het was een erg leuke dag. Leuk om de kinderen en medewerkers eens op een andere manier te leren kennen. Geweldig om die kinderen, maar ook de medewerkers te zien genieten van een dagje strand.

Gisteren kreeg ik het nieuws van mam dat ze gingen kijken naar een hondje. Ik was verwonderd en al helemaal toen ik te horen kreeg dat hij ’s avonds misschien al mee naar huis zou komen. Zo hebben ze het al een paar maanden niet meer over een hond en zo krijg je te horen dat ze gaan kijken en ze er ’s avonds misschien al een hebben. Het hondje is gisteren direct meegegaan naar huis, kruising beagle/ kooiker (vrouwtje). Ze hebben haar de naam Joy gegeven. Kei schattig ziet ze eruit, maar het blijft niet leuk om het op deze manier mee te moeten maken. Het is als een soort gezinsuitbreiding en dan zit je zelf aan de andere kant van de wereld. De eerste maanden zal ze veel leren en gaat ze zich aan personen hechten. De tijd dat ze het kleinste zijn, de leukste tijd als je het mij vraagt, zal ik niet mee kunnen maken. Ik vind het heel erg balen! Maar het is een keuze van pap en mam waarmee ik zal moeten dealen aan de andere kant van de wereld. Het leven in Nederland gaat zonder mij natuurlijk net zo goed door…

We wilde deze week eigenlijk de Gunung Rinjani (vulkaan) gaan beklimmen, maar helaas wordt het i.v.m. de verantwoordelijkheid die stage over ons heeft niet toegestaan om deze trip te gaan maken. Hoogstwaarschijnlijk gaan we deze later nog een keertje doen. A.s. weekend gaan we een weekend terug naar het zuiden van Lombok, richting Kuta.
Vorige week zijn ook al mijn kaartjes in Nederland aangekomen. Ons was van tevoren gezegd dat dit een dikke maand duurde. Op verschillende kaartjes nog gezet dat ik alweer bijna naar huis kwam als het kaartje aankomt, zijn de kaartjes nu al in Nederland aangekomen. Sorry! De postduif heeft misschien toch meer Nederlandse mentaliteit gehad, want de mensen hier doen alles op hun gemak.

Ik hoorde dat in Nederland al weer de eerste sneeuw gevallen is!? Het is bizar, ik zit hier nog dagelijks peentjes te zweten. Dat lijkt me nog het ergste van het terug naar huis moeten 22 december, die KOU bij aankomst! Ik wens jullie er veel succes mee, ik zal aan jullie denken...

Terima kasih untuk membaca dan sampai waktu berikutnya!
(Bedankt voor het lezen en tot de volgende keer!)